Powszechnie wiadomo, co potwierdzają liczne doniesienia, że przynajmniej dwa razy w roku u chorych z urazem rdzenia kręgowego występują epizody objawowego zakażenia dróg moczowych. Chorzy ci najczęściej wymagają odbarczania dolnych dróg moczowych samocewnikowaniem, stałym cewnikiem lub przetoką nadłonową albo zbiornikami na mocz. Bezobjawowe zakażenie dróg moczowych
nie wymaga leczenia. Powszechne stosowanie profilaktyczne antybiotyków w przypadkach bakteriurii bezobjawowej jest przyczyną lekooporności bakterii na antybiotyki. Takie środki antyseptyczne. jak metenamina (znana jako Mandelamina, Urex, Hiprex) czy preparaty oparte na żurawinie (m.in. Cran Max, Cranbery Urinal, Uretan, żurawina 5000 plus) są powszechnie używane nie tylko u pacjentów neurogennych, ale również w nawrotowych stanach zapalnych dróg moczowych o różnej etiologii.
Przedstawiona praca to największa, randomizowana, podwójnie ślepa, kontrolowana z placebo, wieloośrodkowa próba kliniczna, mająca ustalić skuteczność profilaktycznego stosowania takich środków antyseptycznych, jak wyżej wymienione preparaty. Kryteria mikrobiologiczne zakażenia dróg moczowych obejmują liczbę leukocytów w moczu, a kryteria bakteriologiczne wyznacza liczba bakterii
> 10 x 5.
W oparciu o specyficzne kliniczne kryteria objawowego zakażenia, zaproponowane w 1992 roku przez National Institute of Disability and Rehabilitation Research Statement (NIDRRS), wyróżniono dwie kategorie objawów.
Do kategorii I zaliczane są: wzrost temperatury ciała powyżej 38°C, pojawienie się nowych lub nasilenie już istniejących objawów dysrefleksji autonomicznej (tętno <50 uderzeń na minutę, rumień twarzy, ból głowy i wzrost ciśnienia tętniczego krwi, skurczowego lub rozkurczowego, więcej niż 25% w stosunku do wartości wyjściowych).
Do kategorii II zaliczane są: wzrost spastyczności mięśni szkieletowych, utrata dotychczasowej kontroli nad kontyngencją (lub wyciek obok cewnika), zmniejszenie objętości porcji oddawanego moczu, bóle w okolicach nadłonowej i/lub lędźwiowej, dyskomfort w okolicy nadłonowej.
Kryterium włączenia do próby klinicznej był ustabilizowany sposób drenażu dolnych dróg moczowych u pacjentów z dysfunkcją neurogenną pęcherza po urazie rdzenia kręgowego.
Pisemną zgodę na udział w badaniu uzyskano od 305 spośród 543 spełniających kryteria włączenia z dwóch ośrodków w Australii. Pacjenci z tetraplegią stanowili 55%, a z paraplegią – 47%.
Średni czas, jaki upłynął od urazu rdzenia, wynosi 12 lat. Aż 56% biorących udział w próbie to pacjenci z cewnikiem na stałe, 30% chorych stosowało CISC, u 14% mikcja uruchamiana była np. opukiwaniem (uzupełniana CISC).
Chorych podzielono na cztery grupy: otrzymujący dwa razy dzienne placebo, preparat żurawinowy 1800 mg + placebo, hipuran metenaminy (HP) 2000 mg + placebo, HP + C. Porównywano zatem każdy z leków do placebo, jak i jednocześnie oba w odniesieniu do placebo.
Autorzy, wykazując brak skuteczności poszczególnych preparatów przyjmowanych z osobna i obu jednocześnie, podważyli sens ich powszechnego używania.
Metaanaliza, dokonana przez Lee BB i wsp. w oparciu o elektroniczną bazę danych Cochrane Date Base of Systematic Reviews 2002 Electronic Documents, sugeruje, że ilość aldehydu (aktywnego metabolitu metenaminy) w moczu u pacjentów ze stałym drenażem pęcherza (cewnik na stałe, przetoka nadłonowa) jest prawdopodobnie niewystarczająca, ażeby była klinicznie skuteczna w zapobieganiu
objawowemu zakażeniu dróg moczowych.
Żurawina ogranicza przyczepność bakterii do ściany pęcherza. Możliwy jest także efekt bakteriostatyczny wskutek zakwaszenia moczu oraz tworzenia się kwasu hipurowego, który jednak wydaje się być mniej znaczący.
Urolodzy w swojej praktyce klinicznej spotykają się wcale nie tak rzadko z pacjentami z dysfunkcją neurogenną pęcherza po urazach rdzenia kręgowego. Dotyczy to zwłaszcza tych pacjentów, u których dochodzi do powikłania w postaci kamicy zarówno górnych, jak i dolnych dróg moczowych. Zaleganie moczu w drogach moczowych i utrzymujące się zakażenie tych dróg moczowych są głównymi przyczynami tego powikłania. Niestety nie ma dotychczas jednego, uniwersalnego sposobu zapobiegania zakażeniom dróg moczowych, zwłaszcza w przypadkach konieczności zastosowania stałego drenażu dróg moczowych.
Biorąc pod uwagę brak skuteczności i koszt preparatów, stosowanie ich nie wydaje się uzasadnione. W Polsce metenamina nie jest uwzględniona w receptariuszu. W dostępnym Urosalu, preparacie złożonym z salicylu fenylu i metenaminy, dawka 200 mg jest niewystarczająca. Dostępne preparaty żurawinowe, to m.in. Urinal, Uretin.
Pytanie, czy w zapobieganiu objawowemu zakażeniu dróg moczowych lepiej stosować środki antyseptyczne czy antybiotyki, pozostaje w dalszym ciągu bez jednoznacznej odpowiedzi.
prof. dr hab. Andrzej Prajsner