Proapoptotyczne działanie antagonistów receptora a1 na równowagę komórek nabłonka stercza u pacjentów z łagodnym rozrostem stercza. Doświadczenie in vitro
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Łukasz Pokrywka, Zbigniew Wolski, Tomasz Drewa, Bartosz Misterek, Jan Styczyński, Robert Dębski

Katedra i Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Dziecięcej CM UMK w Bydgoszczy
Katedra i Klinika Pediatrii i Hematologii Dziecięcej CM UMK w Bydgoszczy
Zakład Inżynierii Tkankowej, Katedra Biologii Medycznej CM UMK w Bydgoszczy

streszczenie

Wprowadzenie.

Komórki macierzyste odgrywają istotną rolę w powstawaniu chorób stercza. Antygen CD133 jest jednym z głównych markerów komórek macierzystych/progenitorowych w sterczu. Doksazosyna (Dox) indukuje proces apoptozy komórek w nabłonku gruczołowym i zrębie stercza.

Cel pracy.

Porównanie występowania częstości apoptozy indukowanej Dox w komórkach macierzystych/progenitorowych i zróżnicowanych nabłonka wydzielniczego stercza.

Materiały i metody.

Materiał do założenia hodowli komórek zróżnicowanych nabłonka stercza, izolacji i hodowli komórek macierzystych/progenitorowych uzyskano od 10 pacjentów poddanych adenomektomii z powodu łagodnego rozrostu stercza. Czternastodniowe hodowle pierwotne inkubowano przez 12 godz. z Dox w stężeniach 20 (Dox 20), 50 (Dox 50) i 80 μM/l (Dox 80). Następnie oceniano żywotność komórek przy użyciu testu z błękitem trypanu oraz żywotność komórek i częstość występowania apoptozy za pomocą testu z Aneksyną V i jodkiem propidyny przy pomocy cytometrii przepływowej.

Wyniki.

Założono 90 hodowli komórek nabłonka wydzielniczego stercza zawierających zarówno komórki macierzyste/progenitorowe [(CD133(+)], jak i komórki zróżnicowane [(CD133(-)] oraz 41 hodowli zawierających wysortowane macierzyste/progenitorowe komórki nabłonka wydzielniczego stercza (CD133(+)). Zarówno ocena żywotności komórek za pomocą testu z błękitem trepanu, jak i ocena żywotności komórek i częstość występowania apoptozy w hodowlach CD133(+)/CD133(-) po 12 godz. inkubacji z Dox wykazały istotny statystycznie spadek odsetka komórek żywych oraz wzrost odsetka komórek apoptotycznych korelujący ze stężeniem doksazosyny w stosunku do hodowli inkubowanych z czystym medium hodowlanym (kontrola). W hodowlach CD133(+) nie stwierdzono różnic w odsetkach komórek żywych i komórek apoptotycznych po 12 godz. inkubacji z doksazosyną w stosunku do kontroli zawierającej czyste medium.

Wnioski.

Doksazosyna indukuje apoptozę przede wszystkim w komórkach zróżnicowanych nabłonka stercza. Proapoptotyczny wpływ Doksazosyny na komórki macierzyste/progenitorowe jest niewielki. Zjawisko to może mieć wpływ na obserwowany klinicznie doraźny efekt leczenia łagodnego rozrostu stercza przy pomocy antagonistów receptora α1.