Wybór metody leczenia u chorych z rakiem pęcherza moczowego wymaga od
urologa szczególnej ostrożności. W przypadku kiedy zapada decyzja o wycięciu pęcherza pojawia się problem metody odprowadzenia moczu. Nie ma sposobów doskonałych, każdy posiada pewne wady. Dlatego podjęto próbę oceny prze- szczepienia moczowodów sposobem Goodwina jako alternatywy wszczepienia ich do skóry (4, 10).
MATERIAŁ I METODA
W latach 1989-1991 przeprowadzono w Klinice 14 operacji wszczepienia
moczowodów do esicy i 8 wszczepień do skóry. W I grupie było 12 mężczyzn oraz 2 kobiety, a wiek chorych wahał się między 35-64 r. ż. W II grupie było 7 mężczyzn i 2 kobiety w wieku od 43-76 lat. Były to guzy zaawansowane T3-T4, których penetrację ściany pęcherza określano za pomocą ultrasonografii wewnątrzpęcherzo- wych.
WYNIKI
W grupie I u 11 chorych uzyskano dobry wynik czynnościowy. Wykonywane
w odstępach 3 m-cznych badania ultrasonograficzne nie wykazywały istotnych zmian w nerkach, a badania biochemiczne wskazywały na ich prawidłową wydolność.
U 1 chorego wystąpiło zwężenie moczowodu w miejscu zespolenia z jelitem bez
istotnego wpływu na funkcję nerki. W 3 przypadkach pojawiły się powikłania w postaci zapalenia otrzewnej wywołanego niepełnym zrostem wszczepienia moczo- wodów. Chorzy byli reoperowany U 1 moczowody wyprowadzono na skórę, u 2 stosowano drenaż okolicy zespolenia moczowodów z esicą. W obu przypadkach uzyskiwano dobry wynik w postaci wygojenia zespoleń moczowodu z jelitem i ustąpienia objawów zapalenia otrzewnej.
W grupie II uzyskano doraźnie dobry wynik czynnościowy. Jednak wszyscy
chorzy zgłaszali skargi związane z workami na mocz. Ponieważ niezbyt szczelnie przylegały one do skóry, były duże trudności z utrzymaniem higieny. Powodowało to dyskomfort psychiczny i fizyczny u chorych.
OMÓWIENIE
Problem metody odprowadzenia moczu po wycięciu pęcherza moczowego
z powodu raka stanowi istotny moment leczenia operacyjnego. Najprostszym sposobem jest wszczepienie moczowodów do skóry (7). Z uwagi jednak na trudności w pielęgnacji i kalectwo chorego jest on niechętnie stosowany przez urologów. Często wykonuje się pęcherze zastępcze z jelita cienkiego lub grubego, które w zależności od metody same „trzymają lub nie mocz\\\" (2, 5, 6, 9).
Najwłaściwszą metodą jest wytworzenie pęcherza zastępczego z części jelita
cienkiego, który po wszczepieniu do niego moczowodów jest zespalany z kikutem cewki moczowej (3). W ten sposób zachowuje się naturalną drogę oddawania moczu. Jednak w przebiegu pooperacyjnym mogą pojawić się zaburzenia mikcji, które są wywołane obecnością śluzu produkowanego przez śluzówkę jelita. W okresach bardziej odległych często sztuczny pęcherz ulega znacznemu poszerzeniu co może spowodować różnego rodzaju cierpienia chorego związane głównie z niepełnym wydalaniem moczu.
U naszych chorych nie decydowaliśmy się na wytworzenie pęcherza jelitowego
z uwagi na zaawansowanie guza, który był najczęściej z pogranicza T3-T4.
Wykonywaliśmy cystektomię podejmując ryzyko, że część tkanek nowotworowych
może nie być usunięta. Dlatego we wszystkich przypadkach chorzy przebyli następowe leczenie kobaltem.
Moczowody wszczepialiśmy do esicy mając głównie na uwadze komfort życia
chorego i dotychczasowe doświadczenia ze wszczepianiem moczowodów do skóry. Chorzy szybko przystosowywali się do nowej sytuacji, a przede wszystkim nie mieli kłopotów z utrzymaniem higieny, odczucie kalectwa było znacznie mniejsze w porów- naniu z odprowadzeniem moczu przez powłoki brzuszne.
WNIOSKI
1. Odprowadzenie Ponadpęcherzowe moczu poprzez wszczepienie moczowodów
do esicy może być stosowane w zaawansowanych rakach pęcherza moczowego.
2. W stosunku do odprowadzeń moczowodów na skórę, zespolenie ich z esicą
stanowi mniejsze okaleczenie dla chorego i zapewnia lepszy komfort życia.
dr med. Eugeniusz Malczyk
Klinika Urologii
1 5-276 Białystok, ul. M. C. Skłodowskiej-Curie 24a